"........Κι ένιωθε το χέρι του στον ώμο της κάτω από την ομπρέλα που κρατούσε για να την προστατεύει........... κι έλεγε μέσα της πως είναι ο άνθρωπός της, ο άγγελός της αυτός που θα έκανε τα πάντα για κείνη...........αυτός που θα την προστάτευε από κάθε κακό......και για πάντα...........και ήρθε η ώρα που αυτός αρνείται να αναφέρει ακόμη και το όνομά της, που την απαρνιέται σε κάθε στιγμή...........που της λέει εμπιστεύσου με και την ίδια κιόλας στιγμή τη ρίχνει στα βάθη της κόλασης με την προδοσία του......που την θέλει δίπλα του μόνο για στήριγμα ψυχολογικό, που ζητάει να τη δει γιατί την έχει ανάγκη...........μόνο και μόνο για να τον στηρίξει και πάλι στα δύσκολα που βιώνει......για να δει το γαλάζιο των ματιών της και ν΄αρχίσει πάλι να παίρνει δύναμη για να συνεχίζει τη ζωή του........μαζί με μια άλλη γυναίκα..............
Ήρθε λοιπόν η ώρα να πάρει κι αυτή το δρόμο της.......μην αντέχοντας αυτόν τον εξευτελισμό και την καταπάτηση της ψυχής της..........κλείνοντας τα μάτια της............και μέσα σ΄αυτά, μέσα στη γαλάζια τρικυμία των ματιών της, κρατώντας την όψη του, αυτού που ήταν η ζωή της, το είναι της..........αυτού που δεν υπάρχει πια..............παρά μόνο μέσα στην καρδιά της............
Ήρθε λοιπόν η ώρα να δοθεί ένα τέλος σ΄αυτήν την ιστορία που κράτησε χρόνια............και που στο τέλος της στέρησε το χαμόγελο από τα μάτια της..............."
(ολα τα ωραια καποτε τελειωνουν.........το τελος μολις γραφτηκε <> ) (D.P)