Παναγιώτα: Δεν μπορώ να ξεχάσω τα πρόσωπα των γυναικών στην αίθουσα αναμονής

Η περίπτωση της Παναγιώτας Μπελεσοπούλου είναι λίγο διαφορετική. Στα 46 της, δεν είχε δει σημάδι που να της κινούσε υποψίες. Ήρθε αντιμέτωπη με τον καρκίνο, αναπάντεχα. Πριν από μία άσχετη επέμβαση, "είχα κάνει μία προληπτική μαστογραφία, την οποία συνόδευε ο όρος 'σκίαση με ασαφή όρια'. Όρος, κυριολεκτικά, ασαφής. Ακόμα και για τους γιατρούς". Τελικά, ο γιατρός που πραγματοποίησε την μικροεπέμβαση, της επέστησε την προσοχή στα αποτελέσματα της μαστογραφίας. "Πρέπει να το κοιτάξεις".

Η Παναγιώτα έπρεπε να αντιμετωπίσει κυρίως, τον ψυχολογικό αντίκτυπο. Το πρώτο πόρισμα βγήκε τηλεφωνικώς, το ίδιο βράδυ, από έναν συγγενικό γιατρό, ο οποίος ακούγοντας για σκίαση, μίλησε για καρκίνο. Ακολούθησαν έντεκα επισκέψεις σε γιατρούς, επί δύο μήνες. "Ένιωθα ψυχολογικά να καταρρέω. Με τα πρώτα αποτελέσματα, χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Δεν σκέφτεσαι λογικά, το σώμα σου αντιδρά ή μάλλον μουδιάζει", θυμάται χαρακτηριστικά για την περίοδο πριν να έχει μία τελική απάντηση.

"Ένοιωθα ψυχολογικά να καταρρέω".
"Ένοιωθα ψυχολογικά να καταρρέω".
Δυνατές οι εικόνες που κρατά από την αναμονή σε αίθουσες, τις πολλές διαφορετικές γνώμες και γνωματεύσεις. "Οι ουρές στα γραφεία των γιατρών ήταν αμέτρητες. Εκείνο που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι τα πρόσωπα των γυναικών που περίμεναν. Μοιραζόμασταν όλες τον φόβο και την αγωνία για το άγνωστο", περιγράφει η Παναγιώτα. Καταγγέλλει, μάλιστα, ότι ορισμένοι γιατροί, ένοιωθε ότι, αμέσως μετά την ανάγνωση της μαστογραφίας, κινούνταν με γνώμονα το οικονομικό κέρδος.

Όπως περιγράφει, οι γιατροί, οι οποίοι μιλούσαν - πρωτίστως - για χρήματα που ανάγονταν σε υπέρογκα ποσά, επέμεναν πως η εισαγωγή στο νοσοκομείο κρινόταν άμεση, καθώς έπρεπε να γίνει μαστεκτομή. "Η άποψη του τελευταίου γιατρού που είδα, συμφώνησε με τα μεταγενέστερα αποτελέσματα της βιοψίας. Δεν επρόκειτο για καρκίνο. Ήταν, βέβαια, προδιάθεση που έκανε επιτακτική την ανάγκη δύο μικρών επεμβάσεων. Μάλιστα, και στους δύο μαστούς. Όχι μόνο στον έναν, όπως οι υπόλοιποι δέκα γιατροί, ισχυρίζονταν".

Δηλώνει ότι κατάφερε να νιώσει εμπιστοσύνη μόνο με τον τελευταίο γιατρό που επισκέφθηκε. Όχι γιατί, "μου είπε αυτό που ήθελα να ακούσω, αλλά γιατί με κοίταξε με ανθρώπινη ματιά. Επικεντρώθηκε στην περίπτωσή μου μεμονωμένα, χωρίς να με εξετάσει ως μέρος ενός συνόλου", όπως λέει γελώντας. Το μήνυμά της; Οι γυναίκες δεν πρέπει να παραμελούν τον τακτικό έλεγχο, οφείλουν, ωστόσο, να είναι επιλεκτικές με το γιατρό που πρόκειται να συνεργαστούν. Η σχέση που χτίζεται ανάμεσα στο γιατρό και τον ασθενή κρίνει την ζωή του δεύτερου. ..................http://www.pathfinder.gr/stories/3322943/karkinos-toy-mastoy-dyo-gynaikes-moirazontai-thn-istoria-toys