ΑΝΤΕ ΣΤΑΘΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΣ ΠΕΙΡΑΤΕΙΕΣ ΣΟΥ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ .....
ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ Ο ΧΕΡΑΚΙ ΣΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΘΙΑΣΟ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΝΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟΣ.....
-
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΝΑ ΠΕΡΝΑΩ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΠΕΡΝΑΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ 
ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΠΩΣ ΘΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ 
ΕΙΣΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ
ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ
ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΟΣΟ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ
-
(αλλα δεν μου το επιτρεπεις γιατι αυτα δυσκολα τα πιστευειςκανεις
ποσο ΜΑΛΙΣΤΑ ...ΕΣΥ.)

--ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΥΡΙΟΥ....ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ--

     -------------------------ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ----------------

Μεγάλο Σάββατο: «Η εις Άδου κάθοδος»

Τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα εορτάζεται κατά το ορθόδοξο τυπικό η Ανάσταση του Χριστού.

Είναι το μόνο Σάββατο του χρόνου κατά το οποίο νηστεύεται και το λάδι. 

Το Μεγάλο Σάββατο, ο Ιησούς μετά την ταφή Του, κατεβαίνει στον Άδη, προκειμένου να λυτρώσει όλους εμάς τους ανθρώπους από το προπατορικό αμάρτημα, χαρίζοντας μας αιώνια πνευματική ζωή.

Κάθε Μεγάλο Σάββατο στις 12 το μεσημέρι, γίνεται στα Ιεροσόλυμα η αφή του Αγίου Φωτός. Ο Πατριάρχης μπαίνει στον Πανάγιο Τάφο και από εκεί παίρνει το Άγιο Φως. Αυτό στην συνέχεια μεταφέρεται με κάθε τρόπο, σ’ όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες του κόσμου για την λειτουργία της Ανάστασης.

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, τελείται στις εκκλησίες μας, η Θεία Λειτουργία της Πρώτης Ανάστασης. Αυτή ονομάζεται έτσι, γιατί σε κάποιο σημείο ο ιερέας προαναγγέλλει την Ανάσταση του Κυρίου, λέγοντας τα εξής λόγια «Ανάστα ο Θεός κρίνων την γην».

Στην Ελλάδα, η Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως γίνεται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου ακριβώς στις 12 τα μεσάνυχτα. Εκείνη την ώρα ακριβώς κλείνουν τα φώτα τις εκκλησίες όπου ο ιερέας βγαίνει στο προαύλιο της εκκλησίας κρατώντας σε κάθε χέρι από μια δεσμίδα τριάντα τριών κεριών με το Άγιο Φως και ψάλλει το «Δεύτε λάβετε φως». Ακολουθεί το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως και ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος»!

Όλοι οι πιστοί κρατώντας τις λαμπάδες και τα λευκά κεριά στα χέρια, κάνουν ευλαβικά τον σταυρό τους, αγκαλιάζονται και δίνουν το φιλί της αγάπης. Στο σπίτι ακολουθεί το τραπέζι της Αναστάσεως με την παραδοσιακή μαγειρίτσα και το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών. Αυτό σημαίνει και το τέλος της νηστείας.

Σε λίγο θα ξημερώσει η μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης και του Ελληνισμού, η Κυριακή του Πάσχα.

ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΥΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (Chronis Aidonidis - Nektaria Karantzi)

Σήμερα μαύρος Ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα,

σήμερα όλοι θλίβουνται και τα βουνά λυπούνται,

σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Οβραίοι,

οι άνομοι και τα σκυλιά κι’ οι τρισκαταραμένοι

για να σταυρώσουν το Χριστό, τον Αφέντη Βασιλέα.

Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι

να λάβει δείπνον μυστικόν για να τον λάβουν όλοι.

Κι’ η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,

τας προσευχάς της έκανε για το μονογενή της.

Φωνή τους ήρθ’ εξ Ουρανού απ’ Αρχαγγέλου στόμα:

-Φτάνουν κυρά μου οι προσευχές, φτάνουν κι’ οι μετάνοιες,

το γυιό σου τον επιάσανε και στο φονιά τον πάνε

και στου Πιλάτου την αυλή εκεί τον τον τυραγνάνε.

-Χαλκιά-χαλκιά, φτιάσε καρφιά, φτιάσε τρία περόνια.

Και κείνος ο παράνομος βαρεί και φτάχνει πέντε.

-Συ Φαραέ, που τά ‘φτιασες πρέπει να μας διδάξεις.

-Βάλε τα δυο στα χέρια του και τ’ άλλα δυο στα πόδια,

το πέμπτο το φαρμακερό βάλε το στην καρδιά του,

να στάξει αίμα και νερό να λιγωθεί η καρδιά του.

Κι’ η Παναγιά σαν τάκουσε έπεσε και λιγώθη,

σταμνί νερό της ρίξανε, τρία κανάτια μόσχο

για να της ερθ’ ο λογισμός, για να της έρθει ο νους της.

Κι’ όταν της ηρθ’ ο λογισμός, κι’ όταν της ηρθ’ ο νους της,

ζητά μαχαίρι να σφαγεί, ζητά φωτιά να πέσει,

ζητά γκρεμό να γκρεμιστεί για το μονογενή της.

-Μην σφάζεσαι, Μανούλα μου, δεν σφάζονται οι μανάδες

Μην καίγεσαι, Μανούλα μου, δεν καίγονται οι μανάδες.

Λάβε, κυρά μ’ υπομονή, λάβε, κύρά μ’ ανέση.

-Και πώς να λάβω υπομονή και πώς να λάβω ανέση,

που έχω γυιο μονογενή και κείνον Σταυρωμένον.

Κι’ η Μάρθα κι’ η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα

και του Ιακώβου η αδερφή, κι’ οι τέσσερες αντάμα,

επήραν το στρατί-στρατί, στρατί το μονοπάτι

και το στρατί τους έβγαλε μες του ληστή την πόρτα.

-Άνοιξε πόρτα του ληστή και πόρτα του Πιλάτου.

Κι’ η πόρτα από το φόβο της ανοίγει μοναχή της.

Τηράει δεξιά, τηράει ζερβά, κανέναν δεν γνωρίζει,

τηράει δεξιώτερα βλέπει τον Αϊγιάννη,

Αγιέ μου Γιάννη Πρόδρομε και βαπτιστή του γυιου μου,

μην είδες τον υγιόκα μου και τον διδάσκαλόν σου;

-Δεν έχω στόμα να σου πω, γλώσσα να σου μιλήσω,

δεν έχω χεροπάλαμα για να σου τόνε δείξω.

Βλέπεις Εκείνον το γυμνό, τον παραπονεμένο,

οπού φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο,

οπού φορεί στην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι;

Αυτός είναι ο γυιόκας σου και με ο δάσκαλός μου!

Κι’ η Παναγιά πλησίασε γλυκά τον αγκαλιάζει.

-Δε μου μιλάς παιδάκι μου, δε μου μιλάς παιδί μου;

-Τι να σου πω, Μανούλα μου, που διάφορο δεν έχεις·

μόνο το μέγα-Σάββατο κατά το μεσονύχτι,

που θα λαλήσει ο πετεινός και σημάνουν οι καμπάνες,

τότε και συ, Μανούλα μου, θάχεις χαρά μεγάλη!

Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα Ουράνια,

σημαίνει κι’ η Άγια Σοφία με τις πολλές καμπάνες.

Όποιος τ’ ακούει σώζεται κι’ όποιος το λέει αγιάζει,

κι’ όποιος το καλοφουγκραστεί Παράδεισο θα λάβει,

Παράδεισο και λίβανο απ’ τον Άγιο Τάφο.

Μεγάλη Παρασκευή: Μέρα πένθους, συγχώρεσης και «χαρμόσυνης λύπης»

Το πένθος χαρακτηρίζει την Μεγάλη Παρασκευή μετά και από τον θανάτου του Ιησού. Παρόλο που στο μυαλό των περισσότερων είναι μία μέρα που κυριαρχεί η λύπη, κάτι τέτοιο δεν υφίσταται τελείως καθώς το βράδυ έρχονται οι πρώτες αναφορές για την Ανάσταση.

Τα ξημερώματα της Μεγάλης Παρασκευής στολίζεται ο επιτάφιος σε όλες τις εκκλησίες της χώρας. Έπειτα γίνεται η λειτουργία των Μεγάλων Ωρών, η περιφορά του επιταφίου και όλα τελειώνουν με τον Ορθρό του Μεγάλου Σαββάτου.

Λειτουργία των Μεγάλων Ωρών – Αποκαθήλωση

Αρχικά ψάλλονται οι Μεγάλες Ώρες, που περιέχουν τροπάρια, ευχές, Ευαγγέλια, αναφορές σε Αποστόλους, και ψαλμούς.

Σε συνέχεια του Ορθρού της Μεγάλης Πέμπτης, αναφέρονται τα γεγονότα λίγο πριν την Σταύρωση με περισσότερες λεπτομέρειες και η λειτουργία ξεκινάει με τον Ιησού που πήγε στον Πόντιο Πιλάτο μόλις ξημέρωσε.

Παρόλο που η καταδίκη ήταν προαποφασισμένη από τους Αρχιερείς, έπρεπε να υπάρξει και η νόμιμη έγκριση της από τον Πιλάτο. Ενώ ο Ιησούς ήταν στο Πραιτόριο, ο όχλος που είχε μαζευτεί από κάτω ζητούσε επίμονα τον θάνατο του. Ο Πόντιος Πιλάτος παρόλο που προσπάθησε να τον σώσει θέτοντας το ερώτημα: «Βαραβάν ή Χριστόν» δεν τα κατάφερε. Τότε θέλησε να απαλλαχτεί λέγοντας: «Νίπτω τας χείρας μου» και τέλος αποφασίστηκε η καταδίκη με τον Πιλάτο να παραδίδει τον Χριστό: «ίνα σταυρωθή» (Λουκ.19,16).

Τότε ο Ιησούς φορτωμένος με τον σταυρό, πέρασε από τους δρόμους της Ιερουσαλήμ για διαπόμπευση, οδηγούμενος στον λόφο του Γολγοθά όπου και θα τον σταύρωναν. Κουρασμένος από τα βασανιστήρια, δεν άντεξε και έπεσε στο δρόμο. Οι στρατιώτες ανέθεσαν στον Συμεών τον Κυρηναίο που περνούσε από το σημείο να τον βοηθήσει.

Φθάνοντας σταυρώθηκε από τους στρατιώτες και στη συνέχεια το ίδιο συνέβη και με δύο ληστές που τοποθετήθηκαν δίπλα του. Ο ένας εκ των δύο μετανοεί επάνω στον σταυρό και πήγε στον παράδεισο (Λουκ.23,40) – Σύμφωνα με την χριστιανική θρησκεία, ο ληστής ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πέρασε από τις πύλες του παραδείσου.

Ενώ ο Ιησούς ήταν επάνω στον σταυρό ζήτησε από τον πατέρα του να τον συγχωρήσει διότι «ουκ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ.23,34). Τελικά «ην δεν ωσεί ώρα έκτη» (Λουκ.23,44) και ο Ιησούς «κράξας φωνή μεγάλη αφήκε το πνεύμα» (Ματθ.27,50).

Τα ευαγγέλια αναφέρουν ότι αμέσως συνέβησαν θαυμαστά φαινόμενα: «σκότος εγένετο εφ’ όλην την γην έως ώρας ενάτης, του ηλίου εκλείποντος» (Λουκ.23,44), «το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω, και η γη εσείσθη και αι πέτραιεσχίσθησαν, και τα μνημεία ανεώχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ηγέρθη, και εξήλθον εις την αγίανπόλιν και ενεφανίσθησαν πολλοίς» (Ματθ.27,51-52).

Αντικρίζοντας τα όλα αυτά ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος «εκατόνταρχος και οι μετ’ αυτού τηρτούντες τον Ιησούν, ιδόντες τον σεισμόν και τα γινόμενα εφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες΄ αληθώς Θεού υιός ην ούτος» (Ματθ.27,54). Το ίδιο «και πάντες οι συμπαραγενόμενοι όχλοι επί την θεωρίανταύτην, θεωρούντες τα γενόμενα, τύπτοντες εαυτών τα στήθη υπέστρεφον» (Λουκ.23,48).

Η λειτουργία των Μεγάλων Ωρών τελειώνει λίγο πριν τις 11 το πρωί και καθ’ όλη την διάρκεια της, πολλές γυναίκες σε μέρη της Ελλάδας μοιρολογούν και κλαίνε ενώ όσοι πάνε στην Εκκλησία προσκυνούνε τον Σταυρό.

Στη συνέχεια ψάλλετε ο Εσπερινός της Μεγάλης Παρασκευής και γίνεται η Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου. Ακολούθως, τοποθετείται στον επιτάφιο ένα ύφασμα, πάνω στο οποίο έχει κεντηθεί ή ζωγραφιστεί ο Ιησούς νεκρός.

Ο Θείος λόγος και η θυσία της Σταύρωσης ας καθοδηγούν την σκέψη για να βλέπουμε πίσω με κατανόηση, μπροστά με ελπίδα, γύρω μας με αγάπη!
καλή Ανάσταση! και καλό Πάσχα!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ...

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΚΟΙΤΑΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.....
-και ειναι πολλες αυτες.....
ΠΟΛΛΕΣ...
-απο το 1 μεχρι το 10 ποσες ειναι?
ΧΜΜ 9
-9 γιατι ....και οχι 10
ΓΙΑΤΙ ΑΦΗΝΩ 1 ΓΙΑ ΣΕΝΑ.......
--(Κ.Λ)

Η ΖΩΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ/Α ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ 
ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ..........
ΘΑ ΠΕΙΣ ΜΑ.....ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΑ .....ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ** ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ....
ΚΑΛΕΙΣΑΙ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙΣ 
ΝΑ ΠΟΝΕΣΕΙΣ ....
ΝΑ ΒΡΙΣΕΙΣ
ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙΣ ΜΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΙΕΡΟ ΕΧΕΙΣ
ΝΑ ΜΑΛΩΣΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ..........
ΟΜΩΣ
ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ (ΝΑ ΒΑΖΕΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ)
ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.....ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ** ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ .......ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΠΑΝΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ........ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ..ΙΣΩΣ... ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ.....
ΚΟΙΤΑΞΕ ΤΟΥΣ .....

ΑΥΤΟ................