Κυριακή 18 Ιουνίου 2017
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΤΕΡΑ!!!!!
Γράμμα του πατέρα στο γιο του....
«Εάν μια μέρα με δεις "γέρο"... εάν
λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ
να ντυθώ... έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο
καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω...
Εάν όταν μιλάω μαζί σου
επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην
με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν
μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο
παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.
Γράμμα του πατέρα στο γιο του....
«Εάν μια μέρα με δεις "γέρο"... εάν
λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ
να ντυθώ... έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο
καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω...
Εάν όταν μιλάω μαζί σου
επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην
με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν
μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο
παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.
Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με
μαλώνεις και μην με κάνεις να
αισθάνομαι ντροπή... Θυμήσου όταν
έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες
δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να
πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου
στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο
και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα
όλη την υπομονή να σου μάθω το
αλφάβητο.
Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να
θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των
λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ
και εάν δεν τα καταφέρνω μην
θυμώνεις... Το πιο σπουδαίο πράγμα
δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη
που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά
σου και να με ακούς.
Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα
και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην
μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα
"βάρος", έλα κοντά μου με τα δυνατά
σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν
ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου
βήματα.
Όταν λέω πως θα ήθελα να "πεθάνω"...
μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι
είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω.
Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην
ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια
μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα
λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο
για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο.
Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με
να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη
και υπομονή.
Σε αγαπώ παιδί μου...»
μαλώνεις και μην με κάνεις να
αισθάνομαι ντροπή... Θυμήσου όταν
έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες
δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να
πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου
στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο
και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα
όλη την υπομονή να σου μάθω το
αλφάβητο.
Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να
θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των
λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ
και εάν δεν τα καταφέρνω μην
θυμώνεις... Το πιο σπουδαίο πράγμα
δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη
που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά
σου και να με ακούς.
Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα
και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην
μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα
"βάρος", έλα κοντά μου με τα δυνατά
σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν
ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου
βήματα.
Όταν λέω πως θα ήθελα να "πεθάνω"...
μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι
είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω.
Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην
ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια
μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα
λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο
για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο.
Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με
να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη
και υπομονή.
Σε αγαπώ παιδί μου...»
Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017
"Ήταν μια αξιομνημόνευτη μέρα για μένα, γιατί προκάλεσε μέσα μου μεγάλες αλλαγές. Όμως το ίδιο συμβαίνει με ολόκληρη τη ζωή. Φανταστείτε μια επιλεγμένη μέρα, αποσπασμένη από τις υπόλοιπες, και σκεφτείτε πόσο διαφορετική θα ήταν χωρίς αυτήν η πορεία της ζωής σας. Εσείς που διαβάζετε όλα αυτά, σταματήστε μια στιγμή και σκεφτείτε τη μακριά αλυσίδα από σίδερο ή χρυσάφι, από αγκάθια ή λουλούδια, που δε θα σας είχε ποτέ δέσει αν δεν είχε σχηματιστεί ο πρώτος κρίκος, κάποια αξιομνημόνευτη μέρα." (D.P)
Πόσο παράξενη είναι η ζωή αλήθεια και πόσα παιχνίδια μας παίζει.......
Είναι στιγμές που παρακαλάς, εκλιπαρείς, λιώνεις, γίνεσαι κομμάτια για να ανοίξεις την καρδιά σου σε κάποιον, να του μιλήσεις, να εξομολογηθείς ότι νιώθεις για κείνον, να ακούσεις μια γλυκειά κουβέντα αγάπης από τα χείλη του και να δεις ένα τεράστιο χαμόγελο να σε κοιτάζει.........και όταν επιτέλους έρχεται αυτή η στιγμή που μπορεί να σου δώσει ο άλλος όλα όσα ονειρευόσουν............εσ ύ να μην μπορείς πια να τα δεχτείς.............γιατί έχεις ξεπεράσει τα όρια και τις αντοχές σου!!!!!!!!!!!! (D.M)
Είναι στιγμές που παρακαλάς, εκλιπαρείς, λιώνεις, γίνεσαι κομμάτια για να ανοίξεις την καρδιά σου σε κάποιον, να του μιλήσεις, να εξομολογηθείς ότι νιώθεις για κείνον, να ακούσεις μια γλυκειά κουβέντα αγάπης από τα χείλη του και να δεις ένα τεράστιο χαμόγελο να σε κοιτάζει.........και όταν επιτέλους έρχεται αυτή η στιγμή που μπορεί να σου δώσει ο άλλος όλα όσα ονειρευόσουν............εσ
Σε ύποπτα σημεία σε συνάντησα
κι όπως σ'είδα με τον άλλον δάκρυσα
γιατί κατάλαβα δεν είσαι πια δικιά μου
και στα σκουπίδια πέταξες τα αισθήματα μου
Κι εξαφανίστηκα να μη με δεις που κλαίω
ξέρω για όλα όσα είδα εγω φταίω
Κι εξαφανίστηκα για πάντα απ'την ζωή σου
την πόρτα κλείνω κι είμαι πια ανάμνηση σου
Σ'ανύποπτα τηλέφωνα προδόθηκες
και μες την αγκαλιά μου παραδόθηκες
για να μου ρίξεις στάχτη μες τα μάτια
τον έρωτα μας έκανες κομμάτια.... (Μ.Τ)
κι όπως σ'είδα με τον άλλον δάκρυσα
γιατί κατάλαβα δεν είσαι πια δικιά μου
και στα σκουπίδια πέταξες τα αισθήματα μου
Κι εξαφανίστηκα να μη με δεις που κλαίω
ξέρω για όλα όσα είδα εγω φταίω
Κι εξαφανίστηκα για πάντα απ'την ζωή σου
την πόρτα κλείνω κι είμαι πια ανάμνηση σου
Σ'ανύποπτα τηλέφωνα προδόθηκες
και μες την αγκαλιά μου παραδόθηκες
για να μου ρίξεις στάχτη μες τα μάτια
τον έρωτα μας έκανες κομμάτια.... (Μ.Τ)
Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017
"Ειναι μια μεγαλη απωλεια ...ενα αδειασμα χωρις τελος .. ενα κενο χωρις αρχη μεση κ τελος ...ισως γιατι στη μεση του ημουν καπου αλλου που οι καταστασεις με αναγκαζαν ...κ τωρα συνεχιζω σε αυτο το μαυρο κυκλο να φερνω γυρο κλεινοντας μεσα μου οτι πιο αληθινο ενιωσα ...κ περνωντας ζωη μεσα απ αυτο συνεχιζω απλα να υπαρχω ...μεχρι την στιγμη που μοιραια παλι η ζωη μου θα αρχισει ....κρατωντας μου το χερι εκει πλαι σου πια ...εκει που δεν θα μπορει πια κανεις να τολμησει να σκεφτει πως θα μας βλαψει ξανα ... Σ αγαπω ...και ξερω πως και συ μ αγαπας ..." (D.D)
--το ποσο με καλυψες να ηξερες---
--το ποσο με καλυψες να ηξερες---
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)