Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Συγκλονιστική μαρτυρία απεξαρτημένου χρηστη

Γεια σου δάσκαλε!
Θα αναρωτιέσαι τώρα πως και σε θυμήθηκα μετά από 35 χρόνια. Μα δεν σε ξέχασα ποτέ. Πιστεύω ότι ένα αληθινό χαμόγελο, ένα αληθινό χάδι δεν ξεχνιέται ποτέ. Σε συντροφεύει σε ολόκληρη τη ζωή. Και αυτό το χαμόγελο και αυτό το πάθος σου για γνώση και για τη μετάδοση της γνώσης θα με συνοδεύει για μια ζωή. Αγαπούσες όλα τα παιδιά, αλλά σε μέ
να ίσως επειδή ήμουν από άλλη χώρα μου είχες ιδιαίτερη αδυναμία. Εμείς σαν Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες δεν είχαμε ιδιαίτερα προβλήματα στην χώρα σου την Ουγγαρία. Το πρόβλημα με μας όπως άλλωστε με κάθε ξένο που ζει σε άλλη χώρα ήταν και είναι η δυσκολία προσαρμογής. Χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Γι’ αυτό, όταν έφυγες από το σχολείο, πήρες μετάθεση νομίζω, με πήρε ο κατήφορος. Δεν το κατάλαβε κανείς. Ή μάλλον δεν έδωσε κανείς τη δέουσα προσοχή που χρειαζόταν........
http://ethismos-kai-eksartisi.blogspot.com/


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου